Maksymilian (Maksym) Tarejwo imię świeckie Józef ur. 13 marca 1832 w Prenach koło Mariampola. Zakonnik Braci Mniejszych Kapucynów z klasztoru w Lądzie, działacz niepodległościowy, związany z powstaniem styczniowym 1863 roku.
Po wstąpieniu w szeregi zakonu kapucynów w 1860 roku rozpoczął głosić cykl kazań patriotycznych kierowanych do wiernych. W czasie powstania pełnił funkcje duszpasterskie w partiach płk. Kazimierza Mielęckiego oraz gen. Edmunda Taczanowskiego. Na rzecz działań polityczno-militarnych zrywu narodowego prowadził także działalność kurierską oraz przemytniczą. Brał udział w bitwie pod Ignacewem (8 maja 1863 roku), gdzie został ranny.
Aresztowany przez Rosjan został przewieziony do Konina i skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano na nadwarciańskich błoniach konińskich 19 lipca 1864 roku.
Zaraz po wybuchu Powstania styczniowego przyłączył się do walczących oddziałów Kazimierza Mielęckiego i Edmunda Taczanowskiego. Używał pseudonimów Ksiądz Maks, Dąb i Piorunek. Pełnił głównie rolę kapelana, ale też zachęcał do czynnego oporu. Odbierał przysięgi od żołnierzy i koordynował działania kurierskie oraz przemytnicze (klasztor w Lądzie leżał na granicy Królestwa Kongresowego i Wielkiego Księstwa Poznańskiego). Ranny w Bitwie pod Ignacewem udał się na kurację do Śremu.
Aresztowany w nocy z 15 na 16 czerwca 1864 na terenie lądzkiego opactwa, został przetransportowany do więzienia w Koninie. Sąd polowy skazał go na powieszenie. Zarzucano mu podżeganie do buntu z ambony. W akcie oskarżenia umieszczono też zarzut o mordowanie niemieckich kolonistów, co nie było zgodne z prawdą (uczestniczył w sądach polowych nad kolonistami współpracującymi z Rosją, gdzie najczęściej starał się łagodzić zasądzane wyroki).
Egzekucji dokonano 19 lipca na błoniach nadwarciańskich w Koninie, w rejonie dzisiejszego Wału Tarejwy. W czasie egzekucji do końca był świadomy i umarł z okrzykiem Niech żyje Polska!, przy dźwiękach utworu Boże cara chrani! i odgłosach wszystkich konińskich dzwonów kościelnych. Miejsce zbrodni rosyjscy żołnierze stratowali końmi i pełnili tam straż przez tydzień. Dziś znajduje się tutaj symboliczna mogiła kapłana.
Mieszkańcy okolicznych zabudowań zabrali ciało ks. Tarejwy po egzekucji. Został on pochowany na cmentarzu parafialnym. Według tradycji, mieszkańcy Lądu chcieli, aby zakonnik został pochowany w ich miejscowości i wykradli ciało z konińskiego cmentarza, by pochować je w przy ścianie północnego ramienia transeptu lądeckiego opactwa (na wysokości ołtarza św. Urszuli). Posadzono tam cztery drzewa i ułożono staroużyteczną płytę. W latach 50. XX wieku, podczas badań wykopaliskowych, natrafiono tu na ślady sosnowej trumny.
Cześć i Chwała Jego Pamięci!
